تخمین بیشینه، متوسط و کمینه دمای هوای شهر تبریز با استفاده از روشهای هوش مصنوعی

تخمین دمای هوای هر منطقه یکی از مسائل مهم در برنامهریزی کشاورزی و نیز مدیریت منابع آب میباشد که بهروشهای مختلفی همچون مدلهای تجربی، نیمه تجربی و هوشمند قابل انجام است. در تحقیق حاضر از سیستم استنتاجعصبی– فازی تطبیقی، شبکههای عصبی مصنوعی و برنامهریزی ژنتیک برای تخمین مقادیر دمای هوا در ایستگاهسینوپتیک شهر تبریز، واقع در شمال غرب ایران استفاده شده است. با توجه به شاخصهای آماری، هر سه مدل با دقتقابل قبولی قادر به تخمین دقیق مقادیر دمای کمینه، متوسط و بیشینه هوا میباشند و با وجود تفاوت جزیی در دقتتخمین و خطای مدلها، سیستم استنتاج عصبی – فازی تطبیقی، شبکههای عصبی مصنوعی و برنامهریزی ژنتیک به-ترتیب در اولویتهای اول تا سوم قرار میگیرند. همچنین راه حلهای صریحی که نشانگر ارتباط بین متغیرهای ورودیو خروجی باشد ، بر مبنای برنامهریزی ژنتیک ارائه گردیده است که ارجحیت برنامهریزی ژنتیک بر دو مدل دیگر را دراین زمینه میرساند.